دلتنگياي من

عزيز دلم داري بزرگ مي شي، ديروز بردمت دكتر گفت مي توني غذاي سفر رو بخوري يعني بزرگ شدي،اين چه حاليه نمي دونم هم از بزرگ شدنت خوشحالم و هم دلتنگ ، از اين كه چهار تا دندون داري خوشحالم و از ديدنشون وقتي با صداي بلند مي خندي دلم ضعف مي ره ولي همين دل براي روزايي كه آرتين بي دندون بودي و بابا احمد بهت مي گفت پيرمرد بي دندون تنگه، از اين كه كم كم وقتي دستتو به مبل مي گيري و بلند مي شي و يواش يواش دستتو ول مي كني يا وقتي دستتو مي گيري به ميز از بغل راه مي ري دلم ضعف مي ره و ذوق مي كنم از اين كه ديگه مي خواي راه بري ، اما دلم براي پسري كه چهار دست و پا توي خونه اين ور اون ور مي رفت و سر زانوهاش قرمز مي شد تنگ مي شه، زود گذشت خيلي زود انگار همين ديروز بود كه حتي توان گرفتن سينه منو هم نداشتي، اما حالا داري مردي مي شي ووروجك من، چند روزه هي تا خاله راحلرو مي بيني مي گي لاهه لاهه لاهه اون بيچاره كه از دست تو دستشوييم نمي تونه برهتو اين روزا پيش خاله راحله مي موني فعلا خيالم راحته پيش كسي هستي كه حتي بيشتر از من هواتو داره.آرتين گلم دوستتتتتت دارم مامان